Vloeistofprinter

De vloeistofprinter valt onder de groep additieve 3D-printers, die werkt volgens het principe van stereolithografie. In lagen wordt een vloeistof, zoals een ultra-violet-lichtgevoelige plastic-hars, uitgehard waardoor de afdruk ontstaat. Bij kruisgewijze belichting met een laser wordt nauwkeurig de afdruk in de vloeistof puntsgewijs belicht. Bij de belichtingsmethode met ultraviolet lamp en een zwart-wit scherm dat als sluiter werkt (of directe belichting met een UV led scherm) is de afdruktechniek vrijwel zonder bewegende delen. Daardoor is de kostprijs lager en de snelheid, betrouwbaarheid en zuiverheid zijn hoger.^[bron?]

Kenmerkend voor de vloeistofprinters met beeldschermtechniek is dat de afdruk ondersteboven hangend^[1] aan de printplaat gaandeweg uit de vloeistof naar boven komt. De belichting gebeurt namelijk laagsgewijs van onderaf door de transparante bodem van het vloeistof bad. De detaillering is hoog en wordt bepaald door de laagdikte en de pixeldichtheid (resolutie) van het belichtingsscherm. Met een belichting en spoeling van 6 seconde per laag en een laagdikte van 0,02 millimeter is de afdruksnelheid 1,2 centimeter hoogte per uur. Na elke printlaag wordt de afdruk losgetrokken van de transparante bodemfolie en wordt de nieuwe laag vloeistof tussen de afdruk en bodem gespoeld. Afdrukken met vlakke of overhangende hoeken kunnen met support structuren toch worden afgedrukt. Deze supports kunnen na het afdrukken worden weggebroken.

Bronnen, noten en/of referenties