Zuid-Libanon Oorlog

De Zuid-Libanon Oorlog vond plaats van 16 februari 1985 tot en met 25 mei 2000 in Zuid-Lebanon.^[1] Er werd gestreden met aan de ene kant Israël en de pro-Israëlische militie, Zuid-Libanon Leger (SLA), en aan de andere kant verschillende Libanese en Palestijnse verzetsbewegingen, voornamelijk Hezbollah.

Van 1982 tot en met 2000 was Zuid-Libanon bezet door Israël. Israël viel Zuid-Libanon al binnen in 1978 om de PLO te verdrijven uit de regio. Later in 1982 viel Israël Libanon nog een keer binnen in een poging om de PLO uit te schakelen en een pro-Israëlisch Libanese regering aan de macht te zetten. Ondanks dat Israël in 1982 tactische overwinningen maakte, was het een strategische overwinning voor de PLO. De leiderschap van de PLO ontsnapte uit Libanon en vestigde zich in Tunesië.

Een pro-Israëlisch regering in Libanon leefde maar kort nadat de Libanese president Bachir Gamayal was gedood door de Syrisch Socialistisch Nationale Partij (SSNP). Ondanks dat het leiderschap van het Zuid-Libanon Leger van de PLO uit Libanon was verdreven, bezette Israël een groot deel van Libanon, waaronder het zuiden van het land, Sidon en Beiroet.

Als antwoord op de bezetting kreeg Israël te maken met verzet van verschillende Libanese en Palestijnse milities die al jaren bestonden vanwege de Libanese Burgeroorlog. Ook nieuwe anti-Israëlische milities werden gesticht waaronder de sjiitisch Islamitische Hezbollah. In tegenstelling tot de seculiere milities, is Hezbollah ideologisch voor politieke Islam.

Tussen 1982 en 1985 kreeg Israël te maken met verschillende bloedige aanslagen, waaronder in Beiroet en Tyre. In 1982 trok Israël zich voor een deel terug inclusief, Beiroet en Sidon. Echter Zuid-Libanon bleef nog door Israël bezet. Daarom bleef het Libanese verzet, na 1985, militaire operaties uitvoeren tegen Israëlische troepen en de SLA.

In 1990 eindigde de Libanese burgeroorlog. Alle milities in Libanon moesten hun wapens neerleggen. Maar sommige milities, waaronder Hezbollah, weigerde om hun wapens neer te leggen vanwege de Israëlische bezetting in Zuid-Libanon. Deze milities bleven dus dan ook tegen Israël en de SLA strijden. Hezbollah werd uiteindelijk de grootste Libanese verzetsbeweging. Met steun van Iran en Syrië, ontwikkelde Hezbollah zijn strijdkracht en voer hybride tactieken (een mix van klassieke militaire tactieken en guerrilla tactieken) uit tegen het Israëlisch leger en de SLA.

In de loop van de jaren werd de oorlog voor beide kanten bloediger. In 1999 werd het conflict voor Israël te kostbaar en op 24 en 25 mei 2000 vertrok Israel zich uit Zuid-Libanon. Dit werd gezien als een overwinning voor Hezbollah en de eerste oorlog die Israël militair verloor.^[2]