Aslı Çiçek
Aslı Çiçek (geboren op 22 maart 1978 te Istanbul, Turkije) is afgestudeerd als architect en is daarnaast, sinds 2017, redacteur van OASE. Ze schrijft ook geregeld voor Turkse en Europese vaktijdschriften. In 2005 vestigde Çiçek zich in België, na haar studies in Duitsland. De architect richtte in 2015 een eigen praktijk op, gefocust op scenografie.
Biografie[bewerken]
Çiçek’s interesse voor architectuur vindt zijn oorsprong in het Topkapıpaleis te Istanbul, Turkije. In haar kinderjaren bezocht Çiçek het museum en raakte er gefascineerd door de miniatuurtekeningen, die hun origine vinden in het Egypte van de 2e eeuw vc[1].
Tijdens en na Çiçek’s studies werkte ze als projectarchitect voor verschillende Duitse, Oostenrijkse en Belgische bureaus van 2005 tot 2014. Vandaag de dag woont en werkt Çiçek in Brussel, waar de scenograaf een eigen praktijk heeft sinds 2015.
Sinds 2009 doceert Çiçek aan de masteropleiding architectuur van de KU Leuven, op Campus Sint Lucas Brussel en Gent en aan de UHasselt als gastdocent op de faculteit Architectuur en Kunst. Daarnaast redigeert de interieurarchitect ook het architectuurblad OASE en zetelde ze in het redactieteam van het elfde Architectuurboek Vlaanderen - Architectuur middenin. Çiçek schrijft regelmatig architectuur- en kunst-artikelen voor verschillende Europese en Turkse vaktijdschriften.
Opleiding[bewerken]
Ingeschreven op 1989 in de Istanbul Lisesi middelbare school, studeerde Çiçek af in 1997 op negentienjarige leeftijd met hoge onderscheiding in natuurwetenschappen. Het curriculum bood beide Turkse en Duitse lessen aan, wat mogelijk maakte dat Çiçek later een hogere opleiding kon volgen in Duitsland.
Vanaf 1998 studeerde Çiçek op de Architectuur en Design afdeling op de Academie voor Schone Kunsten te München, waar de interieurarchitect in 2004 haar masterdiploma behaalde.
Ontwerptechnieken[bewerken]
Çiçek utiliseert ontwerpmethodes die vooral gericht zijn op een meer privaat ontwerpproces[2]. Het ontwerp-medium dat Çiçek verkiest is voornamelijk het schetsboek, waarin talloze versies over het desbetreffende project geschetst worden. Wanneer de scenograaf een probleem opmerkt, worden er variaties opgetekend zodat er vervolgens een oplossing kan worden bedacht.
Çiçek gelooft niet in het met opzet aantrekkelijk maken van het ontwerpproces, de schetsen dienen om het project te delen met zichzelf. Het draait tenslotte om het resultaat, het wordt namelijk problematisch wanneer het proces vereenvoudigd wordt tot een prettige serie afbeeldingen. Een aantrekkelijk ontwerp bekomt men volgens Çiçek wanneer de esthetische kant naar voren komt bij het uiteindelijke ontwerp, en niet op weg daarnaartoe. Bijkomstigheden zullen op hun plaats vallen eens het plot compleet is. Het vakgebied is niet louter architecturaal ontwerpen, maar het ontwerpen met een verhaal.
Tijdens het ontwerpproces houdt Çiçek rekening met het feit dat aspecten van de architectuur of scenografie, met name op circulatie, dikwijls niet worden benut zoals oorspronkelijk beoogd was. Daarom denkt Çiçek na over de onvoorspelbare routes die mensen kunnen nemen, om een opvatting te maken over hoe men zich zal gedragen in de ruimte in kwestie.
Bij aanvang van het project tekent Çiçek een observatieschets van de huidige toestand, om te begrijpen hoe voorwerpen, sculpturen of zekere architectonische vormen zich tot elkaar verhouden. In combinatie met schetsen, maakt Çiçek gebruik van projectietekeningen. Deze maken het mogelijk een vaster idee te vormen tijdens het ontwerpproces, de details volgen vanzelf.
Verder maakt Çiçek de keuze om vereenvoudigde grondplannen te schetsen, die eigenlijk geen grondplannen zijn maar eerder een samenvoeging van objecten, om hun eigenheid en totaliteit te kunnen bestuderen in de ruimte. Het is als het ware een soort hybride-perspectief methode die oorspronkelijk uit de Ottomaanse miniatuurschilderijen komt. Op deze schetsen wordt de realiteit niet weergegeven maar eerder datgene wat kan worden opgemerkt in zijn eigenlijke gelaagdheid. Deze ontwerpmethode schenkt vrijheid die je niet hebt bij een gefixeerd perspectief, je kan er bij wijze van spreken bijna doorlopen.
Scenografie[bewerken]
Paravent Transparent[bewerken]
Paravent transparent is een scherm dat uit zes armen en twee passages bestaat, gemaakt uit materialen zoals acrylplaten en stalen profielen om geïnstalleerd te kunnen worden aan verschillende locaties. Het stuk dient als een autonoom stuk om de ruimte om zich te definiëren. De transparantie van het stuk verwijst naar de vernieuwingsprojecten rond het kanaal dat door de stad Vilvoorde loopt. Het scherm dient als een flexibele en elegante structuur om de stedenbouwkundige en de architecturale projecten van de stad Vilvoorde tentoon te stellen. Het project werd voor het eerst geïnstalleerd in oktober 2018 in Firma, Buda.
A school of schools in België[bewerken]
Na tentoongesteld te zijn geweest in Istanbul en Arles, verhuist A School of Schools naar de derde en de laatste halte C-Mine Genk. Bij de tentoonstelling waarbij de werken van verschillende deelnemers uit de disciplines social design, architectuur en beeldende kunst samenkomen, wordt er nadruk gelegd op het ontwerpend leren.
De tentoonstellingsarchitectuur is gelinkt aan de scenografie van de 4e Istanbul Design Biënnale die met adaptaties van 3+1 structuren van Lukas Wegwerth werd gemaakt. In C-mine worden de configuraties aangepast aan de karakteristieken van het Energiegebouw van voormalige kolenmijnen waardoor A School of Schools in een nieuwe vorm en scenografie tentoongesteld wordt.
De 3+1 structuren werden aangepast door Aslı Çiçek door het schilderen van de tafelbladen met de kleur van de grafische communicatie van A School of Schools. De displays zijn gemakkelijk te zien in de uitgestrekte ruimtes van het gebouw en de oude machines door de fel paarse kleur.
Een deel van Çiçek's lopende onderzoek 'Notes on Miniature' werd ook tentoongesteld samen met 90 andere deelnemers uit verschillende landen.
Brueghel's eye[bewerken]
De architectuur van de tentoonstelling verwijst naar het canvas en het concept van de tentoonstelling ziet vrijstaande wanden als dragers van informatie over de thematische lijnen van de openluchttentoonstelling waarbij 15 werken van hedendaagse kunstenaars, architecten en ontwerpers gepresenteerd worden.
Tussen de kolommen van de kleine Sint-Anna Pede kapel worden de muren opgetrokken uit houten spanten en bedrukte doeken. Er wordt een nieuwe verdwijnpunt gecreëerd aan de beide richtingen van het interieur door asymmetrisch positioneren van de muren ten opzichte van de centrale as van het kapel.
Bij het verlaten van de ruimte kijkt de bezoeker naar de muren die een monumentaliteit geven aan het kapel waardoor de visuele ervaring verandert. Er wordt een gelaagdheid gecreëerd in de circulatierichtingen en het perspectief wordt benadrukt door de configuratie. Deze kenmerken zijn ook terug te vinden in het werk van Brueghel.
Meubels[bewerken]
In 2016 voorzag Çiçek tafels voor Aleksandra Chaushova om diens tekeningen van moderne architectuur tentoon te stellen op de Été 78 tentoonstelling in Brussel. De tafels zijn gemaakt van zwart geverfde houten schragen met erop dikke gewapende glasplaten. In 2018 ontwierp Çiçek haar “Paravent Transparent” voor de stad Vilvoorde. Het kamerscherm telt 6 armen, vervaardigd uit acrylplaten, die verstevigd worden op de hoeken door stalen profielen, waaraan ook de scharnieren bevestigd zijn. Het scherm kan in verschillende volgorden aaneengeschakeld worden, twee van de zes armen hebben een passage in de vorm van een deur. Het scherm weerspiegeld, met zijn flexibiliteit en transparantie, de stedelijke en architecturale vernieuwingen rond het Vilvoordse kanaal.
Grootschaligere projecten zijn de “A School of Schools” tentoonstellingen in Istanbul, Turkije (2018), Arles, Frankrijk (2019) en Genk, België (2019). In Istanbul werkte Çiçek samen met Lukas Wegherth en maakten ze gebruik van zijn III+1 systeem van meubels. In Arles werkte Çiçek een volledig nieuwe ruimtelijke ordening uit. Met deze ordening vormt de scenograaf een reactie op de sobere architectuur van de Parc des Ateliers’ Mécanique hallen en biedt ze een nieuw narratief tussen de tentoongestelde werken. In C-Mine, Genk, stelt Çiçek nog een andere ordening op en personaliseert de III+1 structuren door de spaanplaat-tafelbladen helder paars te schilderen. Op deze manier vallen ze snel op in de uitgestrekte ruimtes van het oude koolmijn gebouw.
Onderscheidingen/ prijzen[bewerken]
28/04 - 29/05/2019 Schilderij “Notes on miniature”, Deelnemer aan de School of Schools, LUMA, Arles / Frankrijk
22/09 - 04/11/2018 Schilderij “Notes on miniature”, Deelnemer aan de 4de Istanbul Design Biennale, Pera Museum, Istanbul / Turkije
04 – 2017 Pamflet, deelname aan de groepstentoonstelling van het onderwijzend personeel van de KU Leuven, campus Brussel / België
2003 Vermeld in de Delta Office Furniture of the Future-wedstrijd, met ‘Utensilo ', tentoongesteld in Istanbul Furniture Fair / Turkije
2003 Prijs 3. Ernest & Young ‘eyart’-wedstrijd voor studenten van Duitse kunstacademies, renovatie en interieur
2003 Concept van de entree, met Stephanie Ach, Anja Kalusche, tentoongesteld in Galerie Andreas Binder, München / Duitsland
2001 Prijs 1. met het project ‘Klangraum’ in de ‘Copper in Space’ studentenwedstrijd van het Duitse koperinstituut, tentoongesteld tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de Kamer van Binnenhuisarchitecten, Darmstadt / Duitsland
2000 Marienhof, project openbare ruimte voor het centrum van München, Danner-wedstrijd ‘mittendrin’, tentoongesteld in de Techn. Rathaus, München / Duitsland
Bronnen[bewerken]
- aslicicek.eu
- irias.kuleuven.be[1]
- oasejournal.nl[2]
- la-loge.be[3]
- drawingmatter.org[4]
- aslicicek.eu/projects/brueghel-s-eye[5]
- aslicicek.eu/projects/table-for-aleksandra-chaushova[6]
- aslicicek.eu/projects/paravent-transparent[7]
- aslicicek.eu/projects/4th-istanbul-design-biennial[8]
- aslicicek.eu/projects/a-school-of-schools-luma[9]
- aslicicek.eu/projects/c-mine-asos
Bronnen, noten en/of referenties
|
Dit artikel "Aslı Çiçek" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Aslı Çiçek.
