GOUD - vergeten in Siberië
GOUD - vergeten in Siberië (GOLD - lost in Siberia, Документальный фильм, ЗОЛОТО - затерянный в Сибири) is een documentaire van Theo Uittenbogaard en Gerard Jacobs.
Het werd in de zomer van 1993 gefilmd in Magadan, Oest-Omtsjoeg, Soesoeman en in de Severovostok Zoloto goudmijn, in het verre oosten van Siberië, door de eerste buitenlandse filmploeg die na de toen ingezette perestroika in het Kolyma District werd toegelaten. Tot die tijd, en in de zestig jaar ervoor, was het verboden gebied, en stond het district onder directe controle van de Sovjet geheime dienst (NKVD/KGB) onder de deknaam Dalstroj. Na de eerste goudvondsten in het begin van de 20ste eeuw, bleek het gebied niet alleen enorme goudvoorraden te bevatten, maar ook uranium en andere zeldzame metalen. Daarmee werd de exploitatie van de Kolyma-rijkdommen van levensbelang voor de ontwikkeling en macht van de jonge Sovjet-staat onder het bewind van Jozef Stalin.
Kolyma werd het synoniem voor "naar Siberië gestuurd worden". Na het aanvankelijke enthousiasme van jonge Sovjet-pioniers, die vrijwillig naar het verre oosten van Siberië trokken, maar door het barre klimaat en de bittere koude afhaakten, werden tenslotte scheepsladingen willekeurig opgepakte dwangarbeiders, zgn "Vijanden van het Volk", in de speciaal daartoe gebouwde havenstad Magadan aan land gezet om met de hand een 500 kilometer lange verbindingsweg naar goudstad Soesoeman aan te leggen; "kruipend tegen de bergen op, wegzakkend in het moeras".
Pieter Kottman schreef over de film na de premiere op het Nederlands Film Festival 1994 in NRC/Handelsblad: " Goud - Vergeten in Siberië, gemaakt voor de EO (!), gaat over Kolyma, Siberië, het grootste goudveld van de voormalige Sovjet-Unie. Het is het onherbergzame gebied waarheen de tsaar en later Stalin op grote schaal burgers verbanden. Het goud uit de titel slaat wat mij betreft niet alleen op de bodemschatten, maar ook op het materiaal dat Uittenbogaard toont. De verhalen van de door hem geïnterviewden zijn hartverscheurend, gruwelijk en doortrokken van zorgvuldig gemaskeerd en daardoor eens zo schrijnend leed."
Makers en medewerkers[bewerken]
- samengesteld, geregisseerd, geinterviewd en verteld door Theo Uittenbogaard
- naar een oorspronkelijk idee van, en geproduceerd en onderzoek door Gerard Jacobs
- producers in Kolyma: Vladimir Soechatski en Valentin Akisjkin
- producer in Soesoeman: Viktor Margaritto
- camera: Melle van Essen
- camera assistent: Dimitri Petrov
- geluidsopnamen: Charles Kersten
- tolken: Irena Riltseva, Valentin Akisjkin,
- vertalers: Gertrud Alleman, Fred Visser
- montage: Mario Steenbergen
- titels en assistent montage: Gerrit Netten
- geluidsmixage: Ad Roest
- assistent van de producer: Lilian Peters
- executive producer: Ruud van Beugel
met dank aan geïnterviewden en medewerkers:
- Vadim Kozin[1] - Stalin's favoriete liedjeszanger
- Ivan Loekin - vrijwilliger
- Svetlana Sabenin - archivaris Sevvostlag, Magadan
- Zenaida Sjepel - voormalig 'crimineel'
- Stefania Fjodorovna - voormalig 'Vijand van het Volk'
- Igor Petelin -voormalig 'Zoon van een Vijand van het Volk'
- Viktor Margaritto - journalist
- Vladimir Christov - directeur Sverovostok goudmijn, Susuman
- Olga Lysenko en collega's van de Severovostok Zoloto goudmijn
- TV Magadan - documentaire propagandafilm NKVD (1937)
- KGB, district Magadan - algemene assistentie en bemiddeling vervoer
- Sevvostlag archief, Magadan - dossiers van gevangenen
- Commando OMON, Soesoeman - beveiliging
- Sovjet Oest Omtsjoeg - overnachting
filmmuziek:
- Mstislav Rostropovitsj - cello en het Melos Quartet : Strijkquintet D956 door Franz Schubert
Mention Spéciale[bewerken]
De documentaire GOUD verwierf een 'Mention Speciale' op het Festival International de Programmes Audiovisiels FIPA, Nice 1995
Bronnen[bewerken]
Dit artikel "GOUD - vergeten in Siberië" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:GOUD - vergeten in Siberië.