Johannes Christiaan van Nieukerken
Drs. Johannes Christiaan (Jan) van Nieukerken (Amsterdam, 18 april 1945 - Zwolle, 1 januari 1979) was een Nederlandse predikant.
Johannes Christiaan (roepnaam: Jan) van Nieukerken werd op 18 april 1915 in Amsterdam geboren. Zijn vader mr. K.J. van Nieukerken was in Amsterdam advocaat en procureur (publiceerde "Ambtsplicht in oorlogstijd" in 1939). Jan huwde op 14 juni 1944 in Amsterdam met Margaretha Catharina Wittebol en zij kregen 4 kinderen: Henja Sophia Adriana van Nieukerken, Kornelis Jacobus van Nieukerken, Marie Adrianus van Nieukerken, en Johannes Theodoor van Nieukerken. Johannes Christiaan overleed op 1 januari 1979 in Zwolle.
Hij studeerde Rechtsgeleerdheid en behaalde zijn kandidaatsexamen, waarna hij startte met de studie Theologie, met bijvak Wijsbegeerte, deze rondde hij af met een kerkelijk examen (ds.), waarbij hij in 1950 doctoraal examen deed.
Hij werd in 1942 hulpprediker in de Hervormde gemeente van Amsterdam en deed op 28 januari 1945 intrede te Vuren en Dalem. Op 4 april 1948 aanvaardde hij het beroep naar Groningen als schipperspredikant en op 15 november 1953 ging hij naar Hattem. Daar ging drs. J.C. van Nieukerken op 1 januari 1977 om gezondheidsredenen met vervroegd emeritaat.
De overleden predikant stond bekend als een man die geen populariteit zocht en die afschuw had van vals pathos. Zijn vriendelijke natuur bezorgde hem vele vrienden, in binnen- en buitenland. Hij was zeer belezen, muzikaal, had passie voor cultuur, en interesseerde zich in het bijzonder voor wijsbegeerte, dogmatiek en geschiedenis.
Drs. J.C. van Nieukerken was vanaf het ontstaan voorzitter van de Stichting Algemeen Diaconaal Verpleeghuis "De Wendhorst" in Heerde, waar hij tevens pastorale hulp verrichtte.
Ook was hij de stuwende kracht voor de bouw van het gemeenschapshuis "De Tinne" in Hattem, dat als huis van de kerk dienst deed voor catechisaties, kerkvergaderingen en recepties.
Van Nieukerken heeft spaarzaam gepubliceerd. Slechts een prekenbundel uit de serie "Stemmen uit Jeruzalem" en enige artikelen in Protestants Nederland waaronder een historisch artikel samen met H.H. Bolhuis over paus Pius X ("Een lachende paus, een wenende Christus"). Zijn tijd besteedde hij liever aan het vele pastorale werk dat hij dagelijks verrichtte, waaronder veel huis - en ziekenhuisbezoek, catechisaties, Bijbelkringen, Christelijke mannenverenigingen.
Tijdens de afscheidsdienst in de Hervormde kerk van Hattem sprak dr. F. de Graaff vanuit een liturgie die door Van Nieukerken zelf opgesteld was. Hij leidde de dienst van Woord en Gebed waar het Hogepriesterlijk gebed uit Johannes 17 centraal stond, waarin Jezus voor zijn sterven zich richt tot God met een priesterlijk aandoende voorbede ten behoeve van zichzelf en Zijn volgelingen.
Johannes Christiaan was een verbinder, een centrale figuur in de kerk, maar voor alles: V.D.M. (Verbi Divini Minister / Dienaar van het Woord van God).
Dit artikel "Johannes Christiaan van Nieukerken" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Johannes Christiaan van Nieukerken.
