Lucie van den Bergh

Lucie Rosette van den Bergh (Rotterdam, 14 februari 1904 – Auschwitz, 10 september 1942) was een studente assyriologie uit een vooraanstaande Nederlandse familie van industriëlen.

Lucie van den Bergh werd geboren als dochter van Henri van den Bergh (1868-1942) en Henriëtte Margaretha Ornstein (1878-1961). Zij had een broer Henri (1905-1977), een broer Frans (geboorte- en overlijdensdatum onbekend) en mogelijk een broer Adriaan Markus (geboorte- en overlijdensdatum onbekend).

In 1925 ging zij studeren in Leiden; in de jaren ’30 studeerde ze assyriologie bij prof. Franz Böhl. Mogelijk werd zij in haar studiekeuze geïnspireerd door Sam van den Bergh, een neef van haar vader met een grote interesse in het Oude Nabije Oosten (hij financierde Nederlands archeologisch onderzoek in Mesopotamië, aankopen door musea en verzamelde zelf ook oudheden). In 1933 was zij, samen met Arie Kampman en enkele medestudenten, een van de oprichters van het Vooraziatisch-Egyptisch Genootschap “Ex Oriente Lux”. In 1936 deed ze kandidaatsexamen.

In 1939 studeerde Van den Bergh aan het Collège de France in Parijs en in 1940 bezocht ze het internationale Oriëntalistencongres in Brussel. Ze woonde in dat jaar in Scheveningen in de Villa Maria. Als joodse werd zij een doelwit van de jodenvervolging onder de Duitse bezetting van Nederland. In 1941 wilde ze haar studie voortzetten in Utrecht, maar dit werd niet toegestaan. In 1942 woonde het gezin op de Van Dorpstraat 3 in Scheveningen. Zij werden gedeporteerd naar Westerbork. Lucie en haar vader Henri overleden in Auschwitz op 10 september 1942.