Millicent Fawcett
 |
Mee bezig Aan dit artikel of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt.
Toelichting: StellavG (overleg) 7 feb 2017 17:58 (CET) Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen. |
Dame Millicent Garrett Fawcett, (Aldeburgh 11 juni 1847 – 5 augustus 1929) was een Engelse feminist, politiek activist en schrijfster. Ze is vooral bekend vanwege haar inzet voor het vrouwenkiesrecht. Zij was geen suffragette, maar een meer gematigde suffragist. Ze zette zich veel in voor de mogelijkheid voor vrouwen om hoger onderwijs te volgen. In 1875 was ze de medeoprichter van het Newnham College in Cambridge. In 1897 werd ze de voorzitter van de National Union of Women's Suffrage Societies (NUWSS), een positie die ze tot 1919 vervulde. Ze wordt beschouwd als zeer belangrijk in het behalen van stemrecht voor zes miljoen vrouwen van boven de dertig in 1918.
Jeugd en opleiding[bewerken]
Millicent Fawcett (geboren Garrett) werd geboren op 11 juni 1847 in Aldeburgh, Engeland. Haar ouders waren Newson Garret, eigenaar van een magazijn en Louisa Dunnell, dochter van een herbergier.[1][2] Garrett's voorouders waren ijzerwerkers in Suffolk sinds de vroege zeventiende eeuw.[3] Haar vader vertrok naar Londen, waar hij Garrett's moeder ontmoette, die de schoonzus van zijn broer was. Later verhuisde het gezin weer naar naar Aldeburgh in Suffolk. Het gezin was welvarend en had in totaal acht kinderen.
Toen Millicent twaalf was, in 1858, werd ze met haar zuster Elizabeth (die de eerste vrouwelijke arts van Groot-Brittannië zou worden) naar Londen gestuurd om naar een kostschool te gaan. Toen ze negentien was, hoorde ze een speech over vrouwenrechten van John Stuart Mill, die grote inruk op haar maakte. Ze voegde zich bij zijn campagne voor gelijke rechten en werd secretaris van de London Society for Women's Suffrage.[4]
Huwelijk, publicaties en activiteiten[bewerken]
Via Mill leerde ze diverse andere vrouwenrechtenactivisten kennen, zoals de liberale politicus Henry Fawcett. Hij had eerst met Elizabeth Garrett willen trouwen, maar zij richtte zich op haar medische carrière. Hij en Millicent Garrett werden goede vrienden en trouwden in 1867. Hun huwelijk wordt beschreven als gelukkig en liefdevol.[4] In 1868 werd hun enige kind, Philippa, geboren.[4] Henry Fawcett was door een schietongeluk in 1858 blind geworden, en Millicent onderhield een carrière als schrijfster terwijl ze zijn secretaresse was en voor hem zorgde. In 1868 sloot Fawcett zich aan bij de London Suffrage Committee en in 1869 sprak ze bij de eerste openbare pro-stemrechtbijeenkomst in Londen. In 1870 sprak ze in Brighton, het kiesdistrict van haar man. Ze stond bekend om haar heldere stem.[4] In datzelfde jaar publiceerde ze Political Economy for Beginners, een kort maar erg succesvol boek.[4][5][6] In 1872 publiceerde ze samen met haar man Essays and Lectures on Social and Political Subjects waar ze acht essays voor schreef.[7] In 1875 was ze medeoprichter van het Newnham College in Cambridge, waar ze ook in de raad zat.[8] In 1883 werd ze voorzitter van het Special Appeal Committee.
Nadat Henry Fawcett in 1884 overleed, vertrok Millicent Fawcett tijdelijk met haar dochter naar haar zuster Agnes. Een jaar later begon ze zich weer met politiek bezig te houden en werd ze actief bij wat later de Women's Local Government Society zou worden.[9] Ze sloot zich, in 1887, ook aan bij de Liberal Unionist Party, tegen de Irish Home Role. Ze verliet de partij in 1904.(zh) In 1897 werd ze de voorzitter van de grootste suffragistenorganisatie in Groot-Brittannië, de NUWSS. In 1919, een jaar nadat de eerste vrouwen in het Verenigd Koninkrijk konden stemmen, werd ze voorzitter-af en trok zich grotendeels terug uit de strijd om vrouwenkiesrecht. Ze ging boeken schrijven, zoals een biografie van de Engelse feminist Josephine Butler. In 1899 kreeg ze een honorair doctoraat in de rechten van de University of St Andrews en in 1925 de onderscheiding Dame Grand Cross of the Most Excellent Order of the British Empire oftewel GBE. In 1929 overleed ze in Londen en werd gecremeerd in het Golders Green Crematorium. De Fawcett Society en de Millicent Fawcett Hall zijn naar haar vernoemd. De Hall was bedoeld als een plaats waar vrouwen konden discussiëren en is tegenwoordig in gebruik als toneelafdeling van de Westminster School.
- Politieke activiteiten
Millicent Fawcett meende dat de gewelddadige acties van de Women's Social and Political Union van Emmeline Pankhurst het vrouwenkiesrecht zouden tegenwerken, omdat geweld de mening onder politici en de Engelse bevolking niet gunstig zou stemmen tegenover het kiesrecht.[10] De NUWSS waar zij het hoofd van was kreeg weliswaar minder publiciteit dan de militante WSPU, maar had veel meer leden.[11] Ook staakte de NUWSS, in tegenstelling tot de WSPU, haar activiteiten niet tijdens de Eerste Wereldoorlog. Er was binnen de organisatie weinig steun voor de oorlog, maar wel werden de bijdragen van vrouwen aan de maatschappij in die jaren gebruikt als argument voor het vrouwenkiesrecht. In 1901 werd Fawcett het hoofd van een commissie die onderzoek deed naar concentratiekampen waar na de Tweede Boerenoorlog de gezinnen van Boerensoldaten werden vastgehouden. De commissie bestond geheel uit vrouwen; een nieuw gegeven voor Engeland.
Gedurende haar actieve jaren heeft Millicent Garrett vele campagnes gesteund, sommige succesvoller dan andere. Ze steunde onder andere een campagne om kindermishandeling tegen te gaan en voerde actie tegen de Contagious Diseases Act, een wet die een dubbele moraal hanteerde en prostituees zeer streng aanpakte, terwijl hun mannelijke klanten niet met deze wet te maken kregen. Fawcett meende dat dergelijke dubbele standaarden pas zouden verdwijnen als vrouwen eerlijk werden gerepresenteerd in het openbare leven.
De archieven van Millicent Fawcett zijn te vinden in de Women's Library van de bibliotheek van de London School of Economics, referentienummer 7MGF.
Onderscheidingen[bewerken]
_Ribbon.png){kind=small}
Bronnen, noten en/of referenties
|
Dit artikel "Millicent Fawcett" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische .
