Old House (Veurne)

Geplaatst:
14-08-2021

Dit artikel is geheel of gedeeltelijk overgenomen uit andere bronnen

Omdat deze pagina daarmee mogelijk auteursrechten schendt, is ze op de beoordelingslijst geplaatst.
De hiervoor opgegeven reden is: deels overname van https://besluiten.onroerenderfgoed.be/besluiten/4251/bestanden/10639

Het is mogelijk dat de tekst met toestemming van de auteur of van een andere bron gekopieerd is, maar dat dit niet duidelijk gemaakt is bij het aanmaken van dit artikel. Indien dit het geval is, kaart dit dan a.u.b. aan op de overlegpagina van dit artikel en op de betreffende beoordelingslijst. Als je een auteursrechtvrije invulling voor deze pagina weet, aarzel dan vooral niet en vervang deze tekst door jouw bijdrage. Vergeet dit dan niet te melden op de beoordelingslijst.

Pas als het artikel volledig is herschreven of de auteursrechtensituatie is opgehelderd kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dit aan op de lijst door het toevoegen van de reden.

(↓/✔/✂)

Old House is een gebouw te Veurne dat behoort tot beschermd erfgoed. Het werd in juni 2004 opgenomen in de inventaris van ontroerend erfgoed van Veurne en is gelegen aan Zwarte Nonnenstraat 8, vlakbij het Sint-Walburga stadspark.

Omschrijving[bewerken]

Het gebouw wordt omschreven als een classicistisch herenhuis met koetshuis, of arrondissementscommissariaat, met 2 jongere zijvleugels gegroepeerd rondom gekasseide rechthoekig binnenkoer met muur en gietijzeren hek aan straatzijde zwarte nonnenstraat 8, met aan achterzijde een ommuurde achtertuin.

Het gebouw bestaat uit verschillende delen. Zo hebben we de binnenplaats, hekken, koetshuis, omheiningsmuren, arrondissementcommissariaat.

Het koetshuis, de gekasseide erekoer met muur en het hek is beschermd als monument omwille van de historische waarde. De verschillende componenten werden in ca. 1869 herbouwd. Ze maken deel uit van de typische opstelling ‘entre cours et jardins’ bestaande uit een achterin gebleven hoofdvolume, met voorliggende erekoer aan straatzijde afgesloten met hek en gevat tussen twee haakse zijvleugels.

Het geheel getuigt van een verzorgde en kwaliteitsvolle vormgeving in harmonie met het classicistisch herenhuis. Het koetshuis herbouwd in 1869 werd ontworpen door de Brusselse architect Cambier. De neoclassicistische gebouwen worden getypeerd door een leien mansardedak, door het gebruik van arduin voor de geriemde omlijstingen op gegroefde consoles en door het verzorgde schrijnwerk zoals onder meer de dakkapellen met voluten en de kruisramen met kleine roedeverdeling.

Het classistische herenhuis was vroeger het arrondissementscommissariaat van Veurne-Diksmuide. Het hoofdgebouw dateert uit het laatste kwart van de 18de eeuw. Het middengedeelte is voorzien van een driehoekig fronton. De zijvleugels zijn van jongere datum. Dit geheel staat gegroepeerd rondom de gekasseide rechthoekige binnenkoer met muur en gietijzeren hek aan de straatzijde.

Hierachter vindt men de ommuurde achtertuin terug.

Het hoofdgebouw is een dubbelhuis met zeven traveeën en twee bouwlagen onder het schilddak. De nok staat parallel aan de straat. De laaggevel is van baksteen. De evenwichtige lijstgevel op sokkel wordt gemarkeerd door de licht uitspringende middenrisaliet van drie traveeën met attiek en frontonbekroning.

Op de analoge achtergevel op gecementeerde sokkel zijn er enkel twee vensters bewaard met nog kleine roedeverdeling.

De linkervleugel is een L-vormig voorgebouw met straatgevel van vier traveeën en één bouwlaag onder de pseudo-mansardedak (kunstleien).

De baksteenbouw bestaat natuursteen voor de plint, een geprofileerde kroonlijst en geriemde omlijstingen met lekdrempel op gegroefde consoles van de rechthoekige muuropeningen.

Rechts aansluitend bevindt zich het hek aangebouwd ook in 1869.

De rechtervleugel is een recenter haaks bijgebouw van twee bouwlagen onder het zadeldak. Dit ter vervanging van de in 1973 gesloopte vleugel uit de tweede helft van de 18de eeuw.

Geschiedenis[bewerken]

Op deze plaats bevond zich in 1750 het domein van Guillaume van den Coornhuuse (° 1527-1617). Deze jonkheer (adellijke titel) werkte zich op tot president van Vlaanderen (1605). De Brugse schilder Jacob Van den Coornhuuse zag het levenslicht te Veurne in 1529.

Het gebouw werd vermoedelijk eerstvolgend de verblijfplaats van de familie Bernier d’ Hongerswal. Deze adellijke familie leverde zeker 3 burgemeesters in de Franse en Hollandse tijd.

Eveneens kende het gebouw een heropbouw in 1869 vermoedelijk in opdracht van de familie Bernier d’Hongerswal en aansluitend werd het arrondissementcommissariaat in ondergebracht tot 1986.

Henri Bernier d’Hongerswal werd districtscommissaris voor Veurne (grootoom van hierna vernoemde Henri Maria en Marie Philomena).

Het Kasteel Bernier d' Hongerswal te Veurne werd in 1875 gebouwd als buitenverblijf voor Henri Maria Bernier d' Hongerswal (broer van Marie Philomena Bernier D’Hongerswal). Later kwam hij hier, tot aan zijn dood in 1906, permanent wonen.

Old House te Veurne werd later (rond 1877) de geliefde verblijfplaats van de impressionistische schilder Théodore T'Scharner. Bij huwelijk in 1879 met Marie Philomena Bernier d’ Hongerswal (weduwe Gustave-Joseph DeSmedt) werd de nostalgische ‘Old House’ een vaste woonst te Veurne. Zijn vriend landschapsschilder Alphonse Asselbergs was getuige bij hun huwelijk. T’Scharner overleed op 30 oktober 1906 in zijn woonst ‘Old House’. Grafsteen en -schrift terug te vinden op begraafplaats Veurne oude vestingstraat van T’Scharner met vermelding ‘Old House’. Na zijn dood gaf Maria Philomena Bernier D’Hongerswal opdracht aan Edmond de Bruyn (kunsthistoricus) om een biografie neer te schrijven van haar overleden echtgenoot Théodore T’Scharner.

Het gebouw werd grotendeels gespaard gebleven tijdens de wereldoorlogen. Het domein werd tevens door het stadsbestuur aangekocht en kreeg meerdere functies: Stedelijke Tekenacademie, Gasthof The Old House Tearoom, B&B en Hotel Amaryllis.