USS Washington (BB-56)

	USS Washington
	Geschiedenis
Werf	Marinescheepswerf van Philadelphia
Kiellegging	14 juni 1938
Tewaterlating	1 juni 1940
In de vaart genomen	15 mei 1941
Uit dienst	27 juni 1947
Status	verkocht voor schroot, 24 mei 1961
	Algemene kenmerken
Scheepsklasse	North-Carolina klasse
Lengte	222,1 meter
Diepgang	10 meter
Tonnenmaat	35.000 ton
Tonnage bruto	44.800 ton
Voortstuwing en vermogen	8x Babcock & Wilcox ketels (121.000 pk); 4x General Electric stoomturbines; 4 schroefpropellers
Vaart	28 knopen (52km/u)
Bereik	17450 NMI (32.320 km) bij 15 knopen (28km/u)
Bewapening	9 x 406mm kanonnen 20 x 127mm; 16 x 28mm luchtafweergeschut; 18 x .50-cal machinegeweren
Bepantsering	riem van 305mm; geschutskoepel van 406mm; dek van 140mm; commandotoren van 406mm
Vliegtuigen en faciliteiten	3 x 'Vought OS2U Kingfisher floatplanes'
Opmerkingen	2 x africhtbare katapulten
Portaal:	Maritiem

Ontwerp[bewerken]

De USS Washington (BB-56), een slagschip van de marine van de Verenigde Staten, dat het tweede en laatste lid was van de North Carolina-klasse.

Het eerste schip van deze reeks heette de USS North Carolina (BB-55) en was gebouwd voor de marine van de Verenigde Staten, het ontwerp had een beperkte voortbeweging en bewapening, hoewel de V.S.A. een clausule in het Tweede London Zeeverdrag, om het kaliber van ammunitie van 356mm naar 406mm te vergroten. De Algemene Raad evalueerde een aantal ontwerpen, variërend van traditionele slagschepen met een snelheid van 23 knopen (43 km/u; 26 mph) tot de "standaard" serie of snelle slagschepen, en uiteindelijk werd een snel slagschip gekozen bewapend met twaalf 14-inch kanonnen. Nadat de schepen werden toegelaten wilde de verenigde staten met de escalatieclausule die was toegestaan, de wapens tot 16 inch (406mm) kanonnen vergroten dit kon enkel als een van de deelnemende landen weigerde het te ondertekenen, Japan weigerde dit te ondertekenen.

De washington was 222,1 meter lang had een breedte van 33m en een diepgang van 10 meter, haar standaard waterverplaatsing bedroeg 35.000 ton, en steeg tot 44.800 ton tot 45.500 ton in volle gevechtsbelasting. Het schip was aangedreven door vier generale elektrische stoomturbines, die elk een schroefas aandreven, die stoom gebruikten geleverd door acht oliegestookte Babcock en Wilcox ketels. De turbines hadden een vermogen van 121.000 pk (90.000 kW) turbines moesten het schip een sneilheid van 28 knopen (52km/u) geven. Het schip had uiteindelijk een actieradius van 17.450 zeemijl met een topsnelheid van 15 knopen (28 km/u). Ze transporteerde drie 'Vought OS2U Kingfisher floatplanes' luchtverkenning, deze vliegtuigen werden gelanceerd door middel van vliegtuigkatapulten op haar achterdek. In tijden van vrede bestond de bemanning uit 1.800 officieren en manschappen, maar tijdens de oorlog groeide deze bemanning met 99 officieren en 2.035 manschappen.

Het schip was bewapend met een hoofdbatterij van negen 16 in /45 kaliber mark 6 kanonnen in drie driedubbele geschutskoepels op de middellijn, waarvan er twee vooraan geplaatst waren en één achteraan. De secundaire batterij bestond uit twintig kanonnen van 127 mm /38 caliber voor twee doelen, gemonteerd in dubbele geschutskoepels gegroepeerd in het midden van het schip, vijf geschutskoepels aan beide kanten. Zoals ontworpen, was het schip was het schip uitgerust met anti-vliegtuigbatterijen van zestien 1.1 van (28 mm) kanonnen en achttien .50-kaliber van (12,7 mm) 'M2 Browning' machinegeweren, maar haar anti-vliegtuigbatterijen werden zeer sterk uitgebreid tijdens haar carrière. De belangrijkste gepantserde riem was 12 in (305mm) dik, terwijl het belangrijkste gepantserde dek had een dikte van 5,5" (140 mm), het kanon van de hoofdbatterij had een dikte van 16" (406 mm) aan de voorkant, en ze waren ook gemonteerd op de barbetten met dezelfde dikte staal. De commandotoren had 14,7" (373 mm) dikke zijden. Het schip was verder ook uitgerust met 14- inch kanonnen, maar omdat het verdragssysteem afgeschaft werd juist voor de constructie begon, kon haar ontwerp ontwerp niet worden hernieuwd om de schaal van bescherming te verbeteren tegen zwaardere kanonnen. Desondanks dit kleine mankement, bleken de slagschepen van de 'North-Carolina klasse meer succesvol dan de beter bepantserde maar redelijk benauwde South-Dakota klasse

Geschiedenis[bewerken]

De USS Washington woog zo'n 35.000 ton en was gebouwd in de Philadelphia Navy Yard. Ze werd voor het eerst in mei 1941 in dienst gesteld, en was meer dan een jaar op de Atlantische Oceaan tijdens operaties "op het randje van de oorlog" en tijdens de oorlog, van April tot Juni 1942 werkte de 'USS Washington' met de Britse thuisvloot in de Noord-Atlantische Oceaan. Daarna werd ze gereviseerd en naar de Stille Zuidzee gestuurd, waar ze zich in september voegde bij de Amerikaanse strijdkrachten actief in de Guadalcanal-campagne. Van 14 tot 15 november 1942 was ze het vlaggenschip van achter-amiraal Willis A. Lee in het laatste deel van de zeeslag van de Guadalcanal.

Tijdens een nachtelijke actie heeft haar 406mm bewapening, kritische schade toegebracht aan het Japanse gevechtsschip Kirishima.

De 'USS Washington' werkte in het zuiden en midden van de Stille Oceaan tot 1944. Ze nam ook deel aan de invasies van de Gilberteilanden in november 1943, en in het begin van het nieuwe jaar de Marshalleilanden.

De USS Indiana (BB-58)[bewerken]

Op 1 februari 1944, tijdens haar laatste operatie, heeft ze haar boeg verpletterd in een aanvaring met de USS Indiana (BB-58). Na reparaties voegde de 'USS Washington zich weer bij de vloot, op tijd om te kunnen deelnemen aan de invasie van de 'Marianen' in juni 1944, en in de daaruit voortvloeiende slag om de Filipijnse Zee.

Tijdens het volgende jaar, nam de 'USS Washington' deel aan operaties om de Palaus, Leyte, Luzon, Iwo Jima en Okinawa, en steunde de snelle vliegdekschepen bij hun invallen in de westelijke Stille Oceaan. Ze onderging een revisie tijdens de twee laatste maanden van de Pacifische Oorlog, en in oktober 1945, stoomde ze door het Panamakanaal naar de Atlantische Oceaan. Haar laatste opdracht was om veteranen uit Europa terug naar huis te voeren. De USS Washington werd hierna uiteindelijk buiten dienst gesteld in juni 1947 en lag sinds dan in de "mottenballen" tot mei 1961, waarna ze in mei 1961 werd verkocht voor schroot.