Adolf Hitler en vegetarisme
Tegen het einde van zijn leven volgde de Duitse dictator Adolf Hitler (1889–1945) een vegetarisch dieet. Het is niet duidelijk wanneer of waarom hij hiertoe overging, aangezien sommige verslagen van zijn voedingsgewoonten voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog aangeven dat hij in 1937 vlees at. In 1938 zetten Hitlers lijfartsen hem op een vleesvrij dieet en zijn publieke imago als vegetariër werd gekoesterd, en vanaf 1942 identificeerde hij zichzelf als vegetariër. Persoonlijke verslagen van mensen die Hitler kenden en bekend waren met zijn dieet, geven aan dat hij in deze periode geen vlees at als onderdeel van zijn dieet, zoals verschillende gelijktijdige getuigen hebben bevestigd, onder wie Albert Speer (in zijn memoires, Engelse uitgave Inside the Third Reich).[bron?] Zij merkten op dat Hitler aan de eettafel levendige en gruwelijke beschrijvingen van dierenleed gaf om te proberen zijn tafelgenoten afkerig te maken van het eten van vlees.
Bij een postuum uitgevoerd onderzoek op een fragment van Hitlers schedel werden in 2018 door Franse wetenschappers geen sporen van vleesvezels in het tandsteen op Hitlers tanden aangetroffen.
Sommige moderne analyses hebben gespeculeerd dat Hitlers vegetarisme mogelijk om gezondheidsredenen was ,vanwege de historische theorieën van de door hem bewonderde componist Richard Wagner, of zelfs een psychologische reactie op de dood van zijn nicht, in plaats van een oprechte toewijding aan dierenwelzijn. Daarentegen beweren meerdere ooggetuigenbronnen dat Hitler vegetariër was vanwege zijn bezorgdheid over dierenleed, en merkten op dat hij vaak van streek was door beelden van dierenmishandeling en dierenleed, en dat hij een antivivisectionist was.
In een artikel uit 1937 merkte The New York Times op: "Het is algemeen bekend dat Hitler vegetariër is en niet drinkt of rookt. De lunch en het diner bestaan daarom voor het grootste deel uit soep, eieren, groenten en mineraalwater, hoewel hij af en toe wel geniet van een plakje ham en de saaiheid van zijn dieet doorbreekt met lekkernijen als kaviaar...". In november 1938 vermelddde een artikel voor het Engelse tijdschrift Homes & Gardens waarin Hitlers huis in de bergen, de Berghof, werd beschreven, dat Hitler niet alleen geheelonthouder en niet-roker was, maar ook vegetariër.
Volgens stenografische transcripties vertaald door Hugh Trevor-Roper van gesprekken tussen Hitler en zijn intimi die plaatsvonden tussen juli 1941 en november 1944, beschouwde Hitler zichzelf als vegetariër. Deze gesprekken werden gebundeld onder de titel Hitler's Table Talk. De destijds gemaakte aantekeningen werden getranscribeerd en vervolgens bewerkt door Martin Bormann. Volgens een transcripties gedateerd 11 november 1941 zei Hitler: "Men kan spijt hebben van het leven in een periode waarin het onmogelijk is om een idee te vormen van de vorm die de wereld van de toekomst zal aannemen. Maar er is één ding dat ik kan voorspellen aan vleeseters: de wereld van de toekomst zal vegetarisch zijn." Op 12 januari 1942 zei hij: "Het enige waartoe ik niet in staat zal zijn, is het schapenvlees van de sjeiks met hen te delen. Ik ben vegetariër en ze moeten me hun vlees besparen."
In een notitie van 26 april 1942 beschreef Joseph Goebbels Hitler aldus als een toegewijde vegetariër: "Een uitgebreid hoofdstuk van onze toespraak was door de Führer gewijd aan de vegetarische kwestie. Hij gelooft meer dan ooit dat vlees eten schadelijk is voor de mensheid. Natuurlijk weet hij dat we tijdens de oorlog ons voedselsysteem niet volledig kunnen ontwrichten. Na de oorlog wil hij echter ook dit probleem aanpakken. Misschien heeft hij gelijk. Zeker de argumenten die hij voor zijn standpunt aanvoert zijn zeer overtuigend."
Bronnen, noten en/of referenties
|
{{#set:Technical tag=Article from Wikipedia}}{{#set:priority= }}
Dit artikel "Adolf Hitler en vegetarisme" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Adolf Hitler en vegetarisme. {{#set:Article=true}} {{#set:PageName=Adolf_Hitler_en_vegetarisme }}
