Isabelle Andriessen
Isabelle Andriessen
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Heemstede, 1986 | |||
| Overleden | Luafout in Module:Wikidata op regel 364: attempt to index field 'wikibase' (a nil value), Luafout in Module:Wikidata op regel 364: attempt to index field 'wikibase' (a nil value) | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Beroep(en) | kunstenaar | |||
| Website | ||||
| ||||
Isabelle Andriessen (Heemstede, 1986)[1] is een Nederlands kunstenaar.
Biografie[bewerken]
Isabelle Andriessen is geboren in 1986 in Haarlem.[2] Haar vader was Jurriaan Andriessen, uit de familie Andriessen.
Ze studeerde aan de Rietveld Academie en aan De Rijksakademie in Amsterdam. Buiten Nederland studeerde ze aan kunstacademies in Chicago en Malmö.[3] Ze woont en werkt in Amsterdam.[2]
Haar werk werd tentoongesteld in onder andere Hotel Mariakapel Hoorn,[4] het Stedelijk Museum Amsterdam (2018), Lafayette Anticipations (2018), 15e editie van de Lyon Biënnale (2019) en in Museum of Modern Art Warsaw (2020). In 2020 werd zij genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs.[3]
Oeuvre[bewerken]
Tidal Spill[bewerken]
In tegenstelling tot de suggestie van starheid die kunstwerken gewoonlijk oproepen, is Tidal Spill een groep sculpturen die “zweten, stollen en druipen”. Ze wekken de suggestie dat ze op elkander reageren: wanneer een chemische of mechanische reactie optreedt in een sculptuur lijken de anderen te volgen met eveneens en diverse chemische en mechanische reacties. De anorganische massa’s lijken daardoor een eigen leven te leiden zonder menselijke ingrijpen. De oppervlakken van deze sculpturen tonen patronen die op ziekelijke patronen die doorgaans bij de mens voorkomen. Andriessen noemt deze objecten dan ook ‘zombiestructuren’, omdat met deze levenloze objecten de grens tussen leven en levenloosheid wordt verkend. Ze lijkt hiermee het conventionele idee te ondermijnen dat voor het maken en ervaren van kunst de mens en het object twee noodzakelijke elementen zijn.[5][6]
Andriessen stelt zich middels Tidal Spill een wereld in de verre toekomst voor waar de mens uit verdwenen is, en dat slechts gevuld is met niet-afbreekbare door de mens geproduceerde materialen. Dit beeld wordt naast de chemische en mechanische reacties verder versterkt door toevoeging van geuren en geluiden. Het geheel heeft tot effect dat de grens tussen haar werk en de omgeving vervaagd. De combinatie van zowel oeroude als moderne industriële materialen moet het geheel een tijdloze dimensie geven.[5][6]
Ivory Dampers (Battery) - 2019[bewerken]
Ivory Dampers is een expliciete voorstelling van een apocalyptisch scenario:[7] amorfisch gevormde figuren hangen in metalen frames. Deze vormloze figuren zijn verbonden met een kluit aan slangen. Een onbekende vloeistof druppelt in poeltjes op de vloer. Deze sculpturen worden beschreven als zijnde "een transformatie aan het ondergaan als ware het organismes besmet door een vreemd virus of enge mutanten uit een denkbeeldige toekomst.”[8]
Externe link[bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
Dit artikel "Isabelle Andriessen" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Isabelle Andriessen.
|
This page exists already on Wikipedia. |
