Kesselringmethode

De Kesselringmethode is een onderdeel van de keuzebepalende fase van het methodisch ontwerpproces. In de praktijk wordt de Kesselringmethode toegepast om tot de keuze te komen voor een (technisch) ontwerp of concept. Ontwerpers vergelijken meerdere ideeën of concepten en toetsen deze aan de eisen en wensen in hun programma van eisen door voor elk concept een kwantitatieve score toe te kennen per eis. Vaak gaat de Kesselringmethode gepaard met een morfologisch overzicht.

Scores en weegfactoren[bewerken]

De scores die in de Kesselringmethode gebruikt worden kunnen gebruik maken van vier meetschalen. Dit zijn de nominale, ordinale, interval- en ratio- schalen. De ordinale en nominale schalen zijn beperkt in gebruik, aangezien rekenkundige bewerkingen zoals optellen en aftrekken hier niet van toepassing zijn. Bij een intervalschaal is er geen nulpunt bekend, hierdoor kan er niet gezegd worden dat optie A bijvoorbeeld twee keer beter is dan optie B. Bij een ratioschaal mag dit wel, omdat hier het fysisch nulpunt wel bekend is.

Doordat niet alle eisen in een programma van eisen allemaal even belangrijk zijn, wordt er in de Kesselringmethode vaak gebruikt gemaakt van weegfactoren. In de praktijk worden deze vaak gevoelsmatig bepaalt.

Keuzetabel[bewerken]

In een keuzetabel worden de concepten beoordeeld op in welke mate zij de eisen in het programma van eisen vervullen. Dit is een Kesselringmethode in een enkele dimensie, aangezien er maar één programma van eisen is. Het concept met de hoogste totale score is dan het "beste" ontwerp.

S-diagram[bewerken]

De meest simpele Kesselringmethode houdt alleen rekening met eisen in een enkele dimensie, meestal is dit het pakket van eisen in het algemeen. Complexere projecten kunnen echter soms meerdere stakeholders kennen die elk een verschillend programma van eisen hebben. Denk hierbij aan eisen voor gebruikers van een product en de eisen van de productielijn. Om toch voor elk van de concepten een duidelijke en kwantificeerbare waardering toe te kennen kan er gebruik worden gemaakt van het zo genaamde S-diagram. Het optimale ontwerp bevindt zich waar zowel de x-as en de y-as hun maximale score hebben.

Bronnen, noten en/of referenties