Jurjen Lemstra
Jurjen Hessel (Jurjen) Lemstra (Den Haag, 3 april 1963) is een Nederlandse advocaat. Hij is vooral bekend door het voeren van collectieve rechtszaken. Lemstra profileert zichzelf als “Class Action Hero”.[1]
Carrière[bewerken]
Lemstra studeerde rechten aan de Universiteit Utrecht. Op 8 juni 1989 werd hij beëdigd tot advocaat. Hij begon zijn loopbaan bij het Haagse kantoor van de landsadvocaat, Pels Rijcken Drooglever Fortuijn.
In totaal zou Lemstra 21 jaar verbonden blijven aan Pels Rijcken. Hij wist op te klimmen tot een advocaat met aanzien. Ook trad hij soms op als curator bij faillissementen. In 1998 werd hij benoemd tot partner.
In 2010 vertrok hij bij Pels Rijcken en richtte samen met Pieter van der Korst (afkomstig van Houthoff Buruma) het Amsterdamse advocatenkantoor Lemstra van der Korst op. Lemstra werkte daarvoor al met Van der Korst samen, bijvoorbeeld in de Unilever-zaak. Andere advocaten sloten zich snel daarna bij het nieuwe kantoor aan.[2]
Lemstra treedt regelmatig op als adviseur voor de Nederlandse regering. Zo werd hij in 2009 benoemd tot lid van de Monitoring Commissie Corporate Governance.[3]
Bij de parlementaire behandeling van de Wet afwikkeling massaschade in collectieve actie behoorde Lemstra tot de zes juristen die de regering adviseerde over het wetsvoorstel.[4]
Lemstra was de initiatiefnemer voor het opstellen van de Nederlandse Claimcode, een gedragscode voor claimstichtingen. De Claimcode werd ingevoerd per 1 januari 2012 en werd in 2019 vernieuwd.[5]
Lemstra is naast advocaat ook juridisch auteur. Hij schrijft af en toe artikelen in juridische vakbladen. Ook becommentarieert hij soms belangrijke rechterlijke uitspraken.
Zaken[bewerken]
Lemstra heeft een aantal spraakmakende zaken behandeld.
- In 2004 diende Lemstra namens een groep preferente aandeelhouders van Unilever een verzoek in tot het houden van een enquete-onderzoek bij Unilever. De Ondernemingskamer wees het verzoek toe.
- Als advocaat van de Vereniging Effectenbezitters (VEB) wist hij te schikken voor een bedrag van 1 miljard euro in verband met de boekhoudfraude bij Ahold.
- Als secretaris en tegelijk advocaat van de Stichting Leaseverlies en Stichting Eegalease was Lemstra betrokken bij de totstandkoming van de Duisenberg-regeling, die eveneens om een bedrag van 1 miljard euro ging.
- Namens de ELCO Foundation klaagde hij banken (waaronder Rabobank) aan wegens de liborfraude. Deze zaak verloor hij.[6]
- Lemstra verdedigde Erik Staal in verband met het schandaal bij Vestia.[7]
- Lemstra is de executeur-testamentair van de nalatenschap van Frank Oranje, die als notaris bij Pels Rijcken fraude pleegde zijn cliënten oplichtte en miljoenen buit maakte.
- Namens consumenten die een sjoemeldiesel van het merk Volkswagen hebben gekocht, voert hij rechtszaken. In een zaak kreeg een koper een schadevergoeding van drie duizend euro.[8]
Kritiek[bewerken]
Lemstra’s reputatie is niet onomstreden. Van diverse kanten is forse kritiek op hem geuit.
Duisenberg-regeling[bewerken]
De inspanningen van Lemstra hebben geleid tot de Duisenberg-regeling, een schikking tussen Dexia en gedupeerden van de aandelenlease-affaire. De schikking vergoedde niet de inleg, maar slechts een percentage van de restschuld. Die vergoeding was volgens veel mensen te mager.[9] Lemstra voerde in de media actief campagne tegen belangenorganisaties die zich tegen de Duisenberg-regeling verzetten. In een interview met het Financiële Dagblad bekritiseerde Lemstra het Platform Aandelenlease (PAL) die daarop met met een ingezonden brief reageerden.[10]
Lemstra wist desondanks de rechter te overtuigen de Duisenberg-regeling algemeen verbindend te verklaren. Dat betekent dat mensen aan de schikking gebonden zijn, tenzij zij kenbaar maken hiervan geen gebruik te willen maken. Ongeveer 25.000 gedupeerden besloten niet mee te doen met de schikking.[11] Nog nooit was het aantal afmeldingen bij een collectieve rechtszaak zo hoog als in deze zaak. Bij de invoering van de Wet afwikkeling massaschade in collectieve actie benoemde minister Sander Dekker dat de afwikkeling van de Dexia-zaak een fiasco was, omdat duidelijke coördinatie ontbrak.[11]
Claimcode[bewerken]
In dagblad De Pers uitte Pieter Lakeman kritiek op Lemstra over zijn voornemen om een Claimcode in te voeren, waarmee claimstichtingen aan strenge regels moeten voldoen. Lakeman meende dat Lemstra hiermee het speelveld naar zich toe probeerde te trekken.[1] In hetzelfde artikel sluit Arco Krijgsman zich aan bij de kritiek. Hij meent dat de drempel voor het oprichten van een nieuwe claimstichting te hoog wordt.[1]
Fraude bij Pels Rijcken[bewerken]
De beste vriend en zakenpartner van Lemstra was de notaris en fraudeur Frank Oranje. Lemstra en Oranje leerden elkaar kennen bij Pels Rijcken. Ook nadat Lemstra Pels Rijcken verliet en zijn eigen kantoor oprichtte, bleven de twee intensief samenwerken bij collectieve rechtszaken. Telkens richtte Oranje als notaris de stichtingen op, namens welke Lemstra deze rechtszaken startte. Wanneer Lemstra een succesvol resultaat behaalde en een grote schikking werd getroffen, trad Oranje op als geldbewaarder. Dat gebeurde onder andere bij de Converium-schikking en de World Online-schikking.[12]
Zijn optreden als executeur-nalatenschap van Frank Oranje is omstreden nu hij partner was bij Pels Rijcken en zelf een rol heeft gespeeld in de betreffende fraude als advocaat van de Converium-beleggers en als advocaat van de World Online-beleggers. In totaal zijn deze beleggers voor meer dan 10 miljoen euro gedupeerd. Onder andere collega-advocaat Hester Bais heeft hierover forse kritiek geuit.[13] Eerder nog werkten Lemstra en Bais samen in een zaak tegen banken in verband met rentederivaten.[14]
Tweede Kamerleden Pieter Omtzigt en Michiel Van Nispen (SP) stelden op 4 maart 2022 kamervragen over de dubbelrol van Jurjen Lemstra. Minister Yeşilgöz kon geen antwoord geven op deze vragen, omdat er nog een strafrechtelijk onderzoek liep.[15]
Dit artikel "Jurjen Lemstra" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Jurjen Lemstra.
