Minus de Jonge
Marinus Willem Cornelis (Minus) de Jonge (Zutphen, 25 april 1911 - aldaar, 30 december 2001)[1] was een Nederlandse advocaat van 1933 tot 1981 en verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij zette zich onder meer in voor monumentenbehoud in zijn geboorte- en woonplaats Zutphen.
Jeugd[bewerken]
De Jonge, telg uit het van oorsprong Zeeuwse adellijke geslacht De Jonge uit Zierikzee, volgde het gymnasium-A in Zutphen en studeerde rechten te Leiden. Daarna keerde hij terug naar Zutphen, waar hij in 1935 een advocatenpraktijk begon in het kantoor van zijn overleden vader Jhr. mr. Bonifacius (Bon) de Jonge (1874-1933) en zijn oom Jhr. mr. Carel Claudius (Cai) de Jonge (1887-1963). Na de Tweede Wereldoorlog voerde hij deze praktijk samen met zijn jongere broer Jhr. mr. Willem Hendrik (Hank) de Jonge (1917-2008). Minus de Jonge (1911-2001) dient te worden onderscheiden van zijn naamgenoot en neef de beroepsmilitair Marien de Jonge, (jhr. mr. Marinus Willem Cornelis de Jonge (1911-2012)).
Tweede Wereldoorlog[bewerken]
In WOII werd Minus de Jonge op 9 juni 1942 gearresteerd wegens deelname aan Inlichtingengroep Van Hattem. Hij zat als politiek gevangene in het 'Oranjehotel'[kleine-letter 1][3] (Scheveningen), 'Groot Seminarie Haaren' (N.B.), Wehrmachtsgefängnis aan de Gansstraat in Utrecht, Nadat hij door de Duitse Militaire Rechtbank aldaar in het Van Hattem-proces (mei 1943, 52 verdachten, 20 doodvonnissen) buiten het proces was gesteld, werd De Jonge gedetineerd in het Polizeiliches Durchgangslager Amersfoort ('Kamp Amersfoort'), als N.N.-gevangene ('Nacht und Nebel') in de kampen KZ Natzweiler-Struthof[4] (Elzas), Erzingen (Württemberg) en Dachau (München), waar hij op 29 april 1945 werd bevrijd.
In 1945 trouwde hij te Zutphen met Clasina Johanna (Cies) Ort (1910-2001)[5], ze kregen een dochter en twee zonen.
Andere activiteiten[bewerken]
Minus de Jonge was deken van de Orde van Advocaten in het Arrondissement Zutphen van 1961 tot 1980. In zijn vrije tijd was hij van 1935-1985 secretaris-penningmeester van de Stichting Het Wijnhuisfonds[kleine-letter 2] —mede opgericht door zijn vader Jhr. mr. B. de Jonge in 1927–, een Professionele Organisatie voor Monumentenbehoud (POM), waarvoor hij uit handen van Prins Bernhard de zilveren anjer ontving van het Prins Bernhard Cultuurfonds en Koninklijk onderscheiden werd als Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Tevens was de Jonge bestuurslid en erelid van de Zutphense Roei- en Zeilvereniging "Isala".
Jhr. mr. M.W.C. de Jonge overleed op negentigjarige leeftijd in 2001.
Onderscheidingen[bewerken]
De Jonge ontving diverse onderscheidingen.
- 1958 voor burgerzin de erepenning van de stad Zutphen in zilver.
- 1967 Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
- 1975 (Monumentenjaar) bronzen herinneringspenning van het Nationaal Comite M75.
- 1978 Zilveren Anjer voor verdiensten t.a.v. restauratie van monumenten.
- 1981 Verzetsherdenkingskruis.
|
Scriptfout: de module "Authority control" bestaat niet.
Dit artikel "Minus de Jonge" is uit Wikipedia. De lijst van zijn auteurs is te zien in zijn historische en/of op de pagina Edithistory:Minus de Jonge.
